Galatea

Volgens de Metamorfosen van Ovidius (Griekse mythologie) leefde er eens een Cypriotische prins, genaamd Pygmalion. Deze prins bezat “alles” wat hij wenste en genoot van zijn passie: beeldhouwen.
Echter: hij had besloten om alleen te blijven, en voelde zich dus: alleen……
Als gepassioneerd kunstenaar besloot hij dan maar een beeld te maken van een vrouw die in het bezit was van de, in zijn ogen, ultieme schoonheid.
En inderdaad: door zijn vakbekwaamheid kon onder zijn handen deze vrouw zich onthullen uit het ivoor. (kleine foutjes, die later zouden opvallen en de schoonheid zouden bederven, kon hij nog mooi wegwerken!)
Toen het beeld klaar was, had hij een beeld, d.w.z. ultiem mooi, maar koud en levenloos.
Hij treurde en bad tot de goden om hem te helpen.
Na lange tijd kreeg Aprodithe medelijden met de prins en schonk het beeld ‘het leven’.
Zo kwam Galatea uiteindelijk tevoorschijn uit de ivoren klomp en leefde zij nog lang en gelukkig met Pygmalion.